ยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า ผมไม่มีโอกาสได้รับชม กัลโช่ ซีซั่นนี้มากสักเท่าไร เลยมิอาจหาญกล้า ใส่คำวิพากษ์วิจารณ์ลงไปได้ ถ้าอย่างนั้น ขอเป็นออกความคิดเห็นเล็กน้อย คิดเสียว่าเป็นงานเขียนจากแมงเม่าตัวเล็กๆในดินแดนมนุษย์ก็แล้วกัน

แทมมี่ อับราฮัม อดีตศูนย์หน้าเด็กปั้นของ ‘สิงโตน้ำเงินคราม’ เชลซี (ใส่ฉายาแบบบ่งบอกอายุ ยุคนี้เขาใช้คำว่า ‘สิงห์บลู’ กันหมดแล้วโว้ย) ลงสนามให้อดีตต้นสังกัดไปทั้งสิ้น 82 นัด ทำได้ 30 ประตู พร้อมจ่ายถวายพานอีก 12 แอสซิสต์ ซึ่งถ้าคิดเป็น Ratio ออกมา เขามีส่วนร่วมในประตูมากกว่า 50% ของจำนวนเกมที่ถูกส่งลงสนาม

ผมอาจจะจินตนาการไปเองก็ได้นะ แต่ลองนึกภาพตามสักครู่ ถ้าไอ้เด็กนี้เกิดช่วงต้นยุค 90s เขาจะถูกเร่ขายไป ‘นางพญาหมาป่า’ ในราคา 40 ล้านยูโร ซึ่งถือเป็นเรตทั่วไปมากๆหรือไม่?

โลกที่ก้าวทันเทคโนโลยี เด็กรุ่นใหม่มากมายเริ่มติดตามเกมลูกหนังแบบติดขอบจอ พร้อมคำสรรเสริญสุดยิ่งใหญ่บน Social Media เมื่อมีช็อตการเล่นผิดพลาดเกิดขึ้นเพียงจังหวะเดียว ทั้ง เดรัจฉานองค์รวม, อวัยวะบางส่วนบนร่างกาย หรือ คร็อกโคไดล์ จูเนียร์ ตามแหล่งน้ำธรรมชาติในมหาวิทยาลัยมหิดล ต่างถูกหยิบยกมาปอปั้นนักเตะกันโขยงใหญ่

นี่เป็นหนึ่งในดีลที่ผมเสียดายและระทมกะบาลกับบอร์ดบริหาร ‘สิงห์บลู’ มากที่สุด ทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจว่า “ขายไปทำไม?” ต่อให้แฟนบอลจะจงชังให้เด็กมันใจเสียแค่ไหน…ก็รั้งไว้หน่อยก็ได้

พอหมด แทมมี่ ไป กลายเป็นว่ากองหน้าตัวจบสกอร์คนอื่นๆก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย แถมดูเหมือนสัญชาตญาณความกระหายประตูจะดูด้อยกว่าเสียด้วยซ้ำ

อย่างที่เอ่ยไปข้างต้นนั่นแหละ ถ้าหัวหอกเลือดผู้ดีรายนี้ ออกมาลืมตาดูโลกเร็วกว่านี้สักหนึ่งทศวรรษ คงเตรียมย้ายบั้นเด้าตัวเองไปนั่งรอบนแท่น ‘ว่าที่ตำนานสโมสร’ ตั้งแต่แรกแล้วล่ะครับ.